امشب لوای جور و جفا مشرکین زدند     از آن جفا شکست به ارکان دین زدند

گفتی مگر که خانه ی ایمان خراب شد       زان صدمه که بر پدر مؤمنین زدند

سکّان آسمان همه در ماتم علی (ع)      تاج کرامت از سر خود بر زمین زدند

آب روان به کام جهان تلخ شد مگر        زهر جفا به چشمه ی ماه معین زدند

اهل ستم ز کشتن داماد طا و ها       تیر الم به جان و دل یا و سین زدند

از این مصیبت و غم و اندوه آتشی        بر ساکنان روضه ی خلد برین زدند

خیل ملک تمام ملول و مکدرند       زخمی مگر به پیکر روح امین زدند

یا از برای خاطر قطامه مشرکین      شمشیر کین به فرق امام مبین زدند

تنها نه فرق حیدر صفدر شکافتند           کان تیغ را به دست جهان آفرین زدند

زان دم که تیغ کین به جبین علی (ع) رسید      خورشید و ماه داغ الم بر جبین زدند

شق القمر دوباره به عالم شد آشکار        زان ضربتی که بر سر سلطان دین زدند

آه و فغان ز زینب و کلثوم شد بلند        عمامه چون حسین و حسن بر زمین زدند

تنها نه چشم ذاکر از این غم گریسته      کاین قرعه را به نام همه مسلمین زدند

مسجد کوفه نگر عزم سفر کرد علی با دل خون ز تو هم قطع نظر کرد علی

مسجد کوفه مگر مسجدالاقصایی تو که زمحراب تو تا عرش سفر کرد علی

رفت آن شب که به مهمانی ام کلثوم دخترش را ز غم خویش خبر کرد علی

خبر از کشتن خود داد به تکبیر و قنوت هر زمان جامه به افلاک نظر کرد علی

کس چو او روزه یک ساعته هرگز نگرفت چونکه افطار به هنگام سحر کرد علی

گرچه جانش سپر تیغ بلا گردیدی پیش شمشیر ستم فرق سپر کرد علی

گرچه در هر نفسی بود علی در معراج غوطه در خون زد و معراج دگر کرد علی

ریخت بر دامن محراب ز فرق و سر و رو آن چه اندوخته از خون جگر کرد علی

بقیه در ادامه مطلب